کد مطلب:33496 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:159
اذا عملت عملا فاعمل بعلم و عقل و ایاك ان تعمل عملا بغیر تدبیر و علم (بحار الانوار، ج 77، صفحه ی 110) [صفحه 65] وقتی كاری انجام می دهی از روی علم و عقل انجام بده و مبادا به كاری بدون تدبیر و علم اقدام نمایی. این، همان تدبیری است كه بزرگانی نظیر امیرالمومنین (ع) داشته اند. كسانی مانند ایشان، راز این عالم را می دانستند و با دانستن این راز كار خود را به انجام می رسانیدند و احساس خستگی نیز نمی كردند. كسانی همچون پیامبر اكرم (ص) و امیرالمومنین (ع) اگر هم گله ای می كردند، گله از بدی ها بود اما گله از نظام این عالم نبود، بلكه سینه شان از دانستن این گونه رازها تنگی می كرد. این امر نكته ی شریف دیگری است كه باید در جای خود مورد توجه و تامل قرار گیرد. خداوند را می خوانیم كه درهای رحمتش را به روی ما بگشاید. دست ما را بگیرد و به آستان قربش نزدیك كند. به ما توفیق مجاهدت با نفس و شفقت بر خلق عنایت كند. والسلام علیكم و رحمه الله و بركاته [صفحه 67]
یكی از مصادیق آلیناسیون و از خود بیگانگی عبارت است از آنكه آدمی به علت وارونه دیدن امور، به موجودات خارجی رنگ غیر واقعی بزند. یك موی كج در برابر دیدگان آدمی، آسمان را وارونه جلوه می دهد. حال اگر كل وجود انسان معوج باشد، به طریق اولی همه چیز را كج خواهد دید. این هم نوعی از خود بیگانگی و از واقعیت بیگانگی است. این بیماری در صورتی درمان خواهد شد كه انسان به خودشناسی راستین برسد. این خود شناسی علاوه بر درمان این بیماری، آدمی را در مبارزه با بدی ها و زشتی ها كوشاتر و با تحمل تر خواهد كرد. چرا كه انسان با این بینش بهتر می داند كه در كدام جاده می راند، بهتر می داند كه بذر خود را در كدام زمین می افشاند و نیز بهتر می داند كه در اثر كاری كه می كند باید چه عكس العملی را انتظار داشته باشد. انسان اگر منتظر باشد كه در برابر اندك كاری، پاداش بسیار زیاد دریافت كند، خود را خسته و رنجیده كرده است، ولی اگر واقع بینانه بداند كه كارش تا چه میزان پاسخ خواهد داد و این مقدار را كمابیش بسنجد، آنگاه حاصل كارش برای او خرمی خواهد آورد. گاهی انسان كار زیاد می كند، اما چون بدرستی نمی داند كه چه می كند، كارش ضایع و بی ثمر می شود، عكس این امر نیز صادق است. گاهی انسان كار اندكی می كند، ولی نتیجه ی بزرگی می گیرد، چرا كه می داند این بذر را در كجا بیفشاند. در وصایای پیامبر اكرم به ابن مسعود آمده است كه:
صفحه 65، 67.